Schoenen

Gek genoeg zag ik mezelf nooit echt als iemand met een schoenen-tic. Ja, oke, ik heb er best een hoop, eigenlijk sinds mijn tienerjaren al, en ik kon best moeilijk zijn met of ik schoenen mooi vond en lekker vond zitten of niet. Maar ik kende mensen met veeeeeeel meer schoenen.
De laatste tijd valt me eigenlijk pas op hoe veel ik er heb. Vooral slippers; behalve mijn birkenstocks en dat nieuwe paar dat ik een paar maanden terug kocht omdat het eerste paar aardig begon te slijten, heb ik ook nog zeker twee paar flipflops. Voor in het zwembad of zo (ik zwem nooit, en heb er eigenlijk een hekel aan, omdat je erna zo warm bent en bij het afdrogen zo moeilijk moet doen in een hokje... maar dat is een ander verhaal). En dan nog een paar gympen, een paar zomerschoenen, en nog een paar zomerschoenen. Oh ja, en wandelschoenen. En een paar afgetrapte dr. Martens van 6 jaar oud, die ik echt niet weg gooi, want ze zitten zo lekker. En leuke laarsjes, en een paar 'nieuwe' dr. Martens die ik nog steeds niet helemaal heb ingelopen, want ik pakte toch steeds die oude, en een paar pumps voor de mooi.
Als ik dat lijstje zo bekijk is het toch een flinke stapel schoenen geworden, allemaal voor een persoon. En ik hoorde mijn moeder weer verzuchten toen ik net het huis uit was: 'er is ineens weer ruimte op de schoenenrekjes!'
De flipflopjes gaan denk ik wel weg, en misschien dat de wandelschoenen op marktplaats belanden. Hoewel ik schoenen 'weg doen' nog steeds moeilijk vind. Maar waarom zou ik op flipflopjes lopen als ik een goed paar slippers heb? En wandelen doe ik eigenlijk nooit meer. Dan kan ik gelijk ruimte maken voor een keer een nieuw paar ;-)