Roze

Ooit, toen ik klein was, hield ik ervan: roze. Ik wilde een hele roze kamer... En natuurlijk was ik dromerig, ik hield van bloemetjes, en kon de hele dag lezen (kan ik nog!)... Het liefst was ik een elfje geweest volgens mij. Wanneer dit veranderd is weet ik niet precies, maar ik kan me nog goed herinneren dat ik ineens in het proces zat van een metalhead in wording. Zwart, nog meer zwart, en vooral zwart. Harde muziek. (Nou ja, de echt hele harde metal heb ik nooit van gehouden. Mij doe je geen plezier met metalcore, death metal, en veel vormen van black metal bijvoorbeeld. Mijn voorkeur ging - en gaat - nog steeds uit naar die metal waar het 'dromerige' nog in terug te vinden is, eventueel met wat zoeken)
Maar sinds ruim een half jaar is dit aan het veranderen. Ik betrap mezelf er op dat ik weer steeds meer naar roze grijp. Roze stofjes om mee te naaien, roze wol om mee te breien of te haken. Gewoon omdat dit zo'n lekker romantische kleur is. Dat harde roze hoeft van mij niet, maar zacht roze, of oud roze... geweldig! Mijn muzieksmaak is trouwens ook al tijden aan het veranderen. Ik luister veel meer naar klassieke muziek (bedankt mam, voor de indoctrinatie) en filmmuziek. Maar zo af en toe een cd van Antestor of Morphia aanzetten vind ik nog steeds niet verkeerd hoor! En zwart blijft toch óók mooi.