Lange dag

Vandaag heb ik een heeeeeeeele lange dag gehad. Om half 7 ging de wekker, om kwart over 8 was ik op mijn stageschool, waar ik gelijk van alles nog moest kopieren en printen en knippen en...

Vervolgens met een paar bruggers heel leuk memorie gespeeld met woordjes die ze hadden moeten leren. Fanatiek dat ze waren! (nu ik dit typ komt er gelukkig weer een glimlach op m'n lippen, die was daarnet even verdwenen.) Een derdeklas mocht ik een so laten maken. Pfffff dat was een hele klus, want ze waren DRUK. Er zat duidelijk wind in de lucht, maar dat zit er bij die klas altijd ;-). En uiteindelijk was de feedback die ik erover kreeg best goed! Na de rest van de stagedag ging ik even naar huis om te eten, en toen mocht ik terug komen, om bij de 10-minuten-gesprekken te zitten. Dus ja, toen ik om half 10 echt weer thuis was, tolde mijn hoofd.

Nou, dacht ik, ik ga nog even blogjes lezen. Om een kwartiertje geleden op dit blogje te lezen wat er zich tijdens mijn drukke dag in de rest van Europa afspeelde. Er knapte toch even iets. Op nu.nl las ik vervolgens over een baby die het voorval in Luik niet overleefd heeft, en een jongen van 15 en een van 17, (ongeveer) net zou oud als die broertjes waar ik eerder nog mee had lopen dollen... ik kreeg er kippenvel van. En zoals ik al ergens in een reactie schreef, soms zou ik het liefst onder een dekentje kruipen, en niets meer horen van de wereld om me heen. Maar ook dat zou niet goed zijn. Dus laat ik maar veel denken aan die leuke, fanatieke bruggers. En aan die drukke derdeklassers, wiens aandacht ik uiteindelijk toch te pakken kreeg. En laat ik er maar alles aan doen om hen, en in de toekomst meer leuke, lieve tieners, als fijne mensen de wereld in te sturen. Hebben we veel meer aan dan aan een dekentje, toch?